نسل قبل ما که اینترنت و فیس بوک و ایمیل و این قبیل چیزا رو نداشتن ، یه رسم خیلی خوب داشتن که الان تقریبا فراموش شده.یادمه نوروز هر سال ،قبل تعطیلی مدارس ، شور و هیجان شدیدی داشتیم واسه خرید کارت تبریک و پیدا کردن یه نفر که خوش خط باشه و پرس و جو از این و اون واسه شعرای جدید تبریک سال نو….
حتی لای صفحات آلبوم عکس مامان و باباهامون هم چند تایی کارت تبریک با شعرای زمان خودشون دیده می شد.اما آلبوم نسل ما خالی از این جور کارت تبریک های پر خاطره هست و حتی ممکنه هیچ کدوممون درک نکنیم شادی نسل قبلمون رو موقع دریافت کارت تبریک نوروز…
با یه کارت تبریک مجازی و با یاداوری یه خاطره در حال فراموش ، نوروز ایرانی رو به همه دوستای عزیزم تبریک میگم…